Maria Dąbska

---

Życiorys

Paweł Suchy (1897–1932), jej ojciec, był właścicielem niewielkiej destylarni. Po jego śmierci Maria, w towarzystwie matki oraz brata, podjęła decyzję o przeprowadzce do Warszawy. W czasie II wojny światowej aktywnie uczestniczyła w ruchu oporu. Jako członek Armii Krajowej wspierała powstańców podczas powstania warszawskiego; wraz z bratem Tadeuszem, niosła pomoc rannym, transportując leki i broń, szczególnie w okolicy ul. Twardej.

Po zakończeniu wojny, podjęła studia z zakresu patologii na Akademii Medycznej w Gdańsku. W czasie nauki miała zaszczyt uczyć się pod okiem wybitnych profesorów, takich jak Wilhelm Czarnocki, Franciszek Łukaszczyk, Józef Laskowski oraz Tadeusz Koszarowski.

W 1957 roku, Maria spędziła pół roku na Uniwersytecie w Leeds, gdzie miała okazję uczyć się od onkopatologa, prof. Ruperta Allana Willisa. W 1969 roku, po wielu latach ciężkiej pracy, opublikowała wyniki swoich badań, w tym opis nowego rodzaju guza, który nazwano jej nazwiskiem – guz Dąbskiej. Razem z Januszem Buraczewskim, była współautorką pionierskiego opracowania dotyczącego symptomatologii torbieli aneuryzmatycznej.

Otrzymała prestiżową propozycję pracy w Światowej Organizacji Zdrowia, jednak wybrała kontynuację kariery w Instytucie Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. W pełni zaangażowana w kształcenie kolejnych pokoleń specjalistów z całej Polski, przez dziesięć lat pełniła funkcję Kierownika Zakładu Patologii Nowotworów. Rocznie była w stanie udzielić około tysiąca pięciuset konsultacji, zdobywając status najwyższego autorytetu w swojej dziedzinie.

W latach 80. Maria cieszyła się ogromnym uznaniem, goszcząc z najwyższymi honorami w instytutach medycznych w Londynie, Sztokholmie, Bonn, Rochester oraz Stanford. W momencie wybuchu stanu wojennego przebywała w Niemczech, gdzie rozpoczęła pracę w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym w Siegen, w klinice prof. Gunthera Schimmera. Po przejściu na emeryturę w 1988 roku, osiedliła się w Hallandale Beach na Florydzie, w Stanach Zjednoczonych. W 2006 roku powróciła do Polski i zamieszkała w Warszawie, w bloku znanym jako Dom Pisarzy.

Maria Dąbska spoczęła w cmentarzu parafii pw. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy.

Życie prywatne

W 1953 roku Maria Dąbska zawarła związek małżeński z Krzysztofem Dąbskim. Stworzyli razem rodzinę, a ich jedyny syn, Krzysztof, poszedł w ślady rodziców i został lekarzem.

Osiągnięcia

Członkostwo w towarzystwach naukowych

Maria Dąbska w znaczący sposób angażuje się w środowisko naukowe, będąc członkiem kilku prestiżowych organizacji. Należy do:

• Polskiego Towarzystwa Patologów,
• Polskiego Towarzystwa Onkologicznego,
• Rady Redakcyjnej czasopisma „Nowotwory. Journal of Oncology” od 1975 roku.

Wybrane publikacje

Jako autorka i współautorka, Maria Dąbska przyczyniła się do stworzenia licznych prac naukowych w różnych językach, w tym angielskim oraz polskim. Do jej kluczowych publikacji należą:

• Dąbska M., Buraczewski J. Aneurysmal bone cyst – pathology, clinical course and radiologic appearances. „Cancer”, s. 371-389, 1969-02-23. Nowy Jork: American Cancer Society. ISSN 0008-543X. PMID: 5764977. (ang.),
• Dąbska M. Malignant endovascular papillary angioendothelioma of the skin in childhood. Clinicopathologic study of 6 cases. „Cancer”. 24. 3, s. 503-510, 1969. PMID: 5343389.
• Dąbska M., Wronkowski Z., Kułakowski A.: Rak skóry. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1978, s. 97.

Ordery i odznaczenia

Maria Dąbska ma na swoim koncie liczne odznaczenia i wyróżnienia, które świadczą o jej wybitnych osiągnięciach w dziedzinie nauk medycznych.

Wśród nich znajduje się:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• odznaczenie przyznane 11 listopada 2012 roku,
• postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
• uznanie za zasługi w pracy naukowo-badawczej oraz dydaktycznej,
• wniosek związany z rozwojem nauk medycznych w Polsce i poza jej granicami.

---

Oceń: Maria Dąbska

---