Kościół pod wezwaniem Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy jest istotną świątynią w regionie. Znany również jako brodnicka fara, stanowi on rzymskokatolicki kościół parafialny, który zlokalizowany jest w malowniczym miasteczku Brodnica, w województwie kujawsko-pomorskim.
Świątynia ta należy do dekanatu Brodnica, co wskazuje na jej znaczenie w lokalnej strukturze kościelnej. Jej adres to ulica Farna, co czyni ją łatwo dostępną dla wiernych oraz turystów, którzy chcą poznać jej historię oraz architekturę.
Historia, architektura i wyposażenie
Budowa tego wyjątkowego kościoła miała swoją początek w 1285 roku, co czyni go jednym z historycznych obiektów regionu. Ważnym etapem w tej budowie było ukończenie prezbiterium, które nastąpiło około 1320 roku.
W okresie między 1340 a 1370 rokiem zrealizowano budowę głównej części korpusu oraz zakrystii. Wieża, która miała pierwotnie powstać w dwóch egzemplarzach, została zbudowana w 1370 roku, a następnie podwyższona około 1485 roku, co dodaje jej majestatu i widoczności.
Interesującym wydarzeniem w historii budowli jest okres od 1554 do 1598 roku, kiedy to świątynia znajdowała się w rękach luteran.
Kościół ma imponujące wymiary: jego długość osiąga 56 m, a szerokość wynosi 27 m. Charakteryzuje się trzema nawami, które zostały zaprojektowane w układzie halowym. W nawie głównej oraz prezbiterium można podziwiać efektowne sklepienia gwiaździste z rzeźbionymi zwornikami, natomiast w nawach bocznych zastosowano sklepienia krzyżowe, co nadaje całości unikalnego stylu.
Wśród najważniejszych zabytków, które można znaleźć w tym kościele, należy wymienić: zespół rzeźb przedstawiających 12 apostołów z drugiej połowy XIV wieku, Grupa Ukrzyżowania z XVI wieku oraz kamienną chrzcielnicę pochodzącą z XVII wieku. Te elementy nie tylko wzbogacają wnętrze, ale także świadczą o dużej wartości artystycznej i historycznej tego miejsca.
Organy piszczałkowe we farze
Organy piszczałkowe, które znajdują się w brodnickiej farze, zostały wybudowane w 1875 roku przez Wilhelma Sauera z Frankfurtu nad Odrą. Początkowo były to organy o trakturze mechanicznej z wiatrownicami mechaniczno-stożkowymi i posiadały 25 głosów. W 1973 roku instrument przeszedł istotną modernizację za sprawą Kazimierza Urbańskiego z Bydgoszczy. Zmiany te były konieczne z powodu likwidacji drewnianego chóru, co wpłynęło na decyzję o umiejscowieniu instrumentu w emporze wieży.
Od tamtej pory, nawet po kolejnych gruntownych przeróbkach przeprowadzonych w latach 2009-2011, organy te pozostają na swoim obecnym miejscu. Aktualnie instrument ten obejmuje 26 głosów realnych, w tym nie tylko klasyczne głosy językowe, ale także elementy ruchome w prospekcie. Dzięki tym cechom jest to największy instrument tego rodzaju w całym dekanacie brodnickim. Stół gry usytuowany jest na chórze muzycznym bezpośrednio pod wiatrownicami, co ułatwia grę organiście.
Specyfikacja instrumentu obejmuje trzy sekcje:
- Manuał I,
- Manuał II,
- pedał.
Manuał I zawiera różnorodne głosy, takie jak Bourdon 16′, Principal 8′, czy Trompete 8′. Manuał II również wyróżnia się ciekawą dyspozycją, oferując m.in. Geigen Principal 8′ oraz Vox Coelestis 8′. W sekcji pedału natomiast można znaleźć takie głosy jak Violon 16′ oraz Posaune 16′. Organy w brodnickiej farze są prawdziwie imponującym dziełem sztuki organowej, łączącym w sobie tradycję z nowoczesnymi rozwiązaniami mechanicznymi i akustycznymi.
Przypisy
- Rejestr zabytków nieruchomych woj. kujawsko-pomorskiego. [dostęp 25.01.2013 r.]
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Brodnicy | Parafia Matki Bożej Fatimskiej w Brodnicy | Parafia Jezusa Miłosiernego w Brodnicy | Kościół Matki Bożej Królowej Polski w BrodnicyOceń: Kościół św. Katarzyny w Brodnicy (diecezja toruńska)