Artur Maria Swinarski

Jego rodzicami byli Stanisław oraz Kazimiera ze Słomczewskich. Po ukończeniu gimnazjum, młody Swinarski osiedlił się w Poznaniu, gdzie podjął studia z zakresu germanistyki, historii sztuki oraz scenografii. W latach 1918–1920 aktywnie uczestniczył w środowisku literackim „Zdroju”, gdzie zadebiutował jako grafik. Ponadto, był częścią grupy plastycznej „Bunt”, co podkreśla jego związek z nowoczesną sztuką tego okresu.

W 1919 roku Swinarski zorganizował swoją pierwszą indywidualną wystawę obrazów, co pozwoliło mu zaistnieć na artystycznej scenie. W roku 1922 miał zaszczyt być osobistym sekretarzem Stanisława Ignacego Witkiewicza, co miało ogromny wpływ na jego dalszy rozwój twórczy.

W Poznaniu Swinarski współpracował z Romanem Wilkanowiczem, wystawiając szopki satyryczne w popularnej „Różowej Kukułce” Ludwika Pugeta oraz w kabaretach Ździebko i Klub Szyderców. Jego działalność artystyczna była szeroko rozpoznawalna i ceniona przez publiczność.

W latach 1934–1937 Swinarski mieszkał w Krakowie, gdzie miał zaszczyt kierować działem literackim czasopisma „Czas”. W tym czasie kontynuował wystawianie szop i kabaretów, współpracując z Magdaleną Samozwaniec. Po 1937 roku osiedlił się w Gdyni, gdzie redagował literacki dział „Kuriera Bałtyckiego”. W trakcie okupacji Niemieckiej przebywał ponownie w Krakowie, angażując się w działalność artystyczną.

W 1952 roku artysta przeniósł się do Warszawy, gdzie kontynuował swoją twórczość aż do 1963 roku, kiedy to wyjechał do Austrii. Życie i twórczość Artura Marii Swinarskiego ukazują bogate spektrum polskiej kultury i sztuki XX wieku, a jego wpływ na młodsze pokolenia artystów pozostaje niezatarte.