Marian Bizan

---

Życiorys

Marian Bizan, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, przez wiele lat angażował się w działalność redakcyjną, przemierzając różne etapy swojej kariery. W latach 1953–1990 pełnił zaszczytną rolę w Redakcji Literatury Polskiej Okresu Oświecenia i Romantyzmu Państwowego Instytutu Wydawniczego. Ponadto, w okresie 1990–1995, sprawował funkcję dyrektora Instytutu Polskiego w Wiedniu, a także pełnił rolę radcy Ambasady RP w tym mieście.

Jego zaczynająca kariera redakcyjna obejmowała sztukę Włodzimierza Perzyńskiego pt. Szczęście Frania (1954). W 1959 roku z jego inicjatywy i opracowaniem ukazały się Liryki Juliusza Słowackiego, co z pewnością ugruntowało jego pozycję w polskiej literaturze. W kolejnych latach opublikował Glosy do „Kordiana” (1967 – w współpracy z Pawłem Hertzem), a także Glosy do „Balladyny” (1970 – także z Pawłem Hertzem). Książki takie jak Przez granice, przez wieki. Impresje brodnickie (1986) oraz Księga Żywa. Dzienniki pielgrzymki do Ziemi Świętej (1990) stanowią dowód jego szerokiej twórczości.

W 2000 roku wydał Ziemia Święta. Zapiski z podróży 1988–1998, a w 2013 roku Album brodnickie. Poza tym, był autorem wyboru i opracowania Poezji Zygmunta Krasińskiego (1972) oraz tomu Gwiazda z gwiazdą. Wiersze, fragmenty, zdania Adama Mickiewicza (1992).

Marian Bizan nie był tylko twórcą, ale również osobą, która została doceniona za swoją działalność. W 1979 roku otrzymał Nagrodę Edytorską Polskiego PEN Clubu, a w 2006 Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2010 roku przyznano mu Medal Primus inter Brodnicienses.

Był aktywnym członkiem Polskiego PEN Clubu od 1970 roku oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, wnosząc istotny wkład w życie literackie kraju.

---

Oceń: Marian Bizan

---